Zanger/schrijver/presentator Rick de Leeuw trok een paar jaar geleden op vraag van Toerisme Vlaanderen met de fiets door Haspengouw. Hij houdt halt in Gors-Opleeuw. Sofie toont hem de weg naar bed & breakfast Kasteel Bellevue. Ze nodigt hem uit om ’s avonds bij haar thuis wijn te komen proeven met de Loonse Wijnluyden. Rick vraagt Gabriëlle van het kasteel mee naar de proeverij.
Wim, de man van Sofie, staat achter de bar en schenkt een glas witte wijn voor me in. Van eigen druiven, zelf geplukt en geperst, eigenhandig gebotteld.”‘De Graef’ heet de wijn die we nu drinken.” Gabriëlle vertelt over het dorp. “Je ziet het op zondag. De mensen uit Gors gaan door de ene deur de kerk binnen, die uit Opleeuw door de andere. En ze zullen altijd eerder met iemand van eigen kant trouwen.””In Antwerpen weet je niets van je buren,” zegt Sofie.”Hier weet iedereen dat je naar de mis bent geweest.””Of niet bent geweest”’ voegt Wim toe. Overdag werkt hij als architect, overal in het land. “Als ik met de wagen boven aan de heuvel kom,” zegt hij enkele glazen later, “en beneden in het dal het dorp zie liggen, dan laat ik al het werk en alle stress achter me. Dat voelt als…” Hij zoekt naar zijn woorden. “Weet je, een buurvrouw zei vroeger vaak ‘je moet altijd blijven ademen’. Daar denk ik vaak aan als ik daar sta.” En we proosten, op Bellevue, op het toeval, op de buurvrouw, op Gors-Opleeuw.
Wim, de man van Sofie, staat achter de bar en schenkt een glas witte wijn voor me in. Van eigen druiven, zelf geplukt en geperst, eigenhandig gebotteld.”‘De Graef’ heet de wijn die we nu drinken.” Gabriëlle vertelt over het dorp. “Je ziet het op zondag. De mensen uit Gors gaan door de ene deur de kerk binnen, die uit Opleeuw door de andere. En ze zullen altijd eerder met iemand van eigen kant trouwen.””In Antwerpen weet je niets van je buren,” zegt Sofie.”Hier weet iedereen dat je naar de mis bent geweest.””Of niet bent geweest”’ voegt Wim toe. Overdag werkt hij als architect, overal in het land. “Als ik met de wagen boven aan de heuvel kom,” zegt hij enkele glazen later, “en beneden in het dal het dorp zie liggen, dan laat ik al het werk en alle stress achter me. Dat voelt als…” Hij zoekt naar zijn woorden. “Weet je, een buurvrouw zei vroeger vaak ‘je moet altijd blijven ademen’. Daar denk ik vaak aan als ik daar sta.” En we proosten, op Bellevue, op het toeval, op de buurvrouw, op Gors-Opleeuw.
Het volledige artikel kan je lezen op onderstaande link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten